Przechodząc obok stajni mogłem usłyszeć rżące konie, nerwowo stąpające z kopyta na kopyto. Te zwierzęta wiążą mi się z podróżą. Za dwa miesiące... może mniej, na te tereny wkroczy zima. Przydałoby mi się schronienie na ten okres czasu... Jednak z doświadczenia wiem, że w zimie nie jest łatwo nawet w osadzie. Inni ludzie, mogą cię łatwo zaatakować, chcąc podporządkować sobie teren. Skoro i tak kiedyś umrę, chcę widzieć jak gatunek ludzki odchodzi razem ze mną. Nic na to nie poradzę, że jestem nihilistą egzystencjalnym.
Ciche miauknięcie wyrwało mnie z przemyśleń.
Kociak.
Puszysta, łaciata kulka bawiła się w przewróconym wiadrze. Kucnąłem przy zwierzaku, zapominając o planie skrycia się przed dziewczyną. Koty zawsze wydawały mi się takie urocze. Wystawiłem palec w stronę kocięcia. Malec się mną zainteresował. Delikatnie chwyciłem go za łapkę, witając się z nim, jakbym zrobił to z innym człowiekiem. Czworonóg przyciągnął moją dłoń, wgryzając się w palec. Był uroczy.
Wycofałem się, lecz przez moje rozdrażnienie wpadłem na Odell.
- Znowu ty? - westchnąłem niezadowolony.
- Trzeba było się lepiej ukryć. - rzuciła, kładąc jedną rękę na biodrze. - Co tu nadal robisz?
- Jestem zbyt leniwy na chowanego. - wzruszyłem ramionami. Przypomniałem sobie o ciężarze kuszy, która wisiała mi na plecach.
- Najemnik nie powinien być leniwy.
- Kobieta nie powinna być tak wyszczekana, nie jest psem. - założyłem ręce na piersi.
- Sugerujesz coś? - uniosła delikatnie jedną ze smukłych brwi.
- A powinienem? - no proszę, na mojej twarzy znów pojawił się uśmiech. Jak dobrze, że ona nigdy go nie zobaczy.
Hailee?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz